Στὸ πλαίσιο τῆς εὐρύτερης ἔρευνάς μου γιὰ τὸν γέροντα Ἱερόθεο, συμπυκνώνω  μέσῳ τῆς παρούσης μελέτης χαρακτηριστικὰ σημεῖα τοῦ βίου καὶ τῆς πολιτείας του, ἐμμένοντας σὲ τρεῖς κυρίως σταθμοὺς τῆς ἐπιγείου βιοτῆς του· Πελοπόννησος, Ἅγιον Ὄρος,  Ὕδρα. Γιὰ δὲ τὶς ἀνάγκες τοῦ συνεδρίου, κατὰ τὸ ὁποῖο ἀνακοινώθηκε ἡ ἐν λόγῳ ἐργασία, ἐπιχειρεῖται καὶ εἰδικότερη μνεία σὲ πιθανὴ συνάφεια τοῦ γέροντος Ἱεροθέου μετὰ τοῦ νεομάρτυρος Κωνσταντίνου τοῦ  Ὑδραίου. Τέλος, σὲ μιὰν τρίτη ἑνότητα, ὁ λόγος ἐπεκτείνεται καὶ πρὸς τὴ μοναστικὴ συνοδεία τοῦ γέροντος Ἱεροθέου, ἕνα θέμα ποὺ ἤδη ἐπαρκῶς ἔχω μελετήσει στὴ σχετικὴ μονογραφία μου καὶ τὸ ὁποῖο συνεχίζω νὰ ἐρευνῶ σὲ βαθύτερο ἐπίπεδο, προετοιμάζοντας τὴ σύνταξη μιᾶς γενικότερης ἱστορίας τῆς ἱερᾶς μονῆς προφήτου Ἠλιοὺ Ὕδρας· ἐν προκειμένῳ, παρέχεται μικρὸ δεῖγμα αὐτῆς τῆς ἐν ἐξελίξει ἔρευνας, μὲ τὴν ἀναφορὰ στὸν ἀδελφὸ τοῦ γέροντος Ἱεροθέου, Φιλόθεο ἱερομόναχο, καὶ τὴ δημοσίευση σχετικοῦ ἐγγράφου ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τῆς ἱερᾶς μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Πόρου.

εξώφυλλα ανατύπων5

Ιερόθεος ιερομόναχος ο προφητηλιάτης και η μοναστική συνοδεία του

  • Ἄννας Καραμανίδου-Σουλτάνας Λάμπρου, “Διορθόδοξο Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο· Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος-Νεομάρτυρες, προάγγελοι τῆς ἀναστάσεως τοῦ Γένους”, Θεοδρομία. Τριμηνιαία ἔκδοση ὀρθοδόξου διδαχῆς, ἔτος Ε’, τεῦχος 1, Ἰανουάριος-Μάρτιος 2003, σσ. 129-148:

“…Ὁ ἑπόμενος εἰσηγητὴς ἦταν ὁ λέκτορας Ἀχιλλέας Χαλδαιάκης, ὁ ὁποῖος μίλησε μὲ θέμα: “Ἱερόθεος ἱερομόναχος ὁ προφητηλιάτης καὶ ἡ μοναστικὴ συνοδεία του”. Ὁ εἰσηγητὴς ἀναφέρθηκε στὴν πρώτη βραχεῖα παραμονὴ τοῦ γέροντος Ἱεροθέου στὴν Ὕδρα, τὸ ἔτος 1787. Καὶ εἰκάζει ὅτι κατὰ τὴν παραμονή του στὸ νησὶ ἐνδέχεται νὰ συναντήθηκε, ἔστω καὶ παρεμπιπτόντως, μὲ τὸν δεκαεπταετῆ τότε Κωνσταντῖνο. Στὴ συνέχεια παρουσίασε τὸ διάστημα τῶν πέντε καὶ πλέον μηνῶν, κατὰ τὸ ὁποῖο ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος διέτριβε στὴν Ἱ. Μονὴ Ἰβήρων, χρονικὴ περίοδο ποὺ καὶ ὁ γέροντας Ἱερόθεος διέμενε ὁμοίως στὸ ἁγιώνυμο Ὄρος· μι-λοῦμε γιὰ τὸ ἔτος 1799, κατὰ τὸ ὁποῖο βεβαίως ὁ Ἱερόθεος μεμαρτυρημένως ἀσκήτευε στὸ κελλὶ τοῦ ἁγίου Ὀνουφρίου τῆς μικρᾶς ἁγίας Ἄννης. Προφανέστατα, τόνισε ὁ ὁμιλητής, δὲν εἶναι φρόνιμο νὰ ἐκφέρουμε εἰκασίες γιὰ πιθανὴ συνάντηση τῶν δύο πατέρων, ἐπιθυμοῦμε, ὅμως, νὰ στρέψουμε τὴν προσοχὴ στὴν κατὰ τὴν συγκεκριμένη περίοδο δράση ἀμφοτέρων. Ὁ Ἱερόθεος, αἴφνης, ἀναπτύσσει μία ἀξιομνημόνευτη πνευματικὴ δραστηριότητα ποὺ δὲν θὰ ἦταν παρακινδυνευμένο νὰ παραλληλισθεῖ πρὸς τὴ στάση τῶν ἁλειπτῶν τοῦ ἁγίου Κων/νου. Ὁ βιογράφος τοῦ γέροντος Ἱεροθέου, μᾶς πληροφορεῖ ἐμμέσως γιὰ τὴ σχέση καὶ τὸ φιλικὸ σύνδεσμο ποὺ ὑπῆρχε μεταξὺ τοῦ Ἱεροθέου καὶ τοῦ -κατὰ παράδοσιν φερομένου ὡς ἀλείπτου καὶ μετέπειτα βιογράφου τοῦ νεομάρτυρος Κωνσταντίνου- Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ὁ εἰσηγητὴς καταλήγει λέγοντας ὅτι αὐτὲς οἱ περὶ Ἱεροθέου καὶ νεομάρτυρος Κων/νου παρατηρήσεις, οἱ ὁποῖες καὶ ἂν ἀκόμη δὲν στοιχειοθετοῦν πιθανὴ συνάντηση ἢ γνωριμία ἀμφοτέρων, ἐπισημαίνουν τοὐλάχιστον παράλληλα ἢ κοινὰ στοιχεῖα στὴ βιογραφία καὶ τῶν δύο…”