Μιὰν προσωπικὴ ἀλλὰ καὶ μιὰ γενικότερη ἐπιστημονικὴ ὀφειλὴ ἀποπειρῶμαι νὰ ἐξοφλήσω μέσῳ τοῦ ἐν λόγῳ μελετήματος. Ὁ ἱερομόναχος Ἰωάσαφ ὁ Διονυσιάτης διεκρίθη -ἐκτὸς τῶν ἄλλων- καὶ γιὰ τὴ συστηματικὴ ἐργασία του πάνω στὸ εἶδος τῶν πολυελέων. Κατ’ ἀρχάς, μὲ καινοφανῆ καὶ εὐφάνταστο τρόπο ἀποπειράθηκε νὰ κωδικοποιήσει τὴν γύρω ἀπὸ τὴν ἐποχή του (ιη’-ιθ’ αἰῶνες) ὑφισταμένη περὶ πολυελέων μουσικὴ παράδοση, λειτουργώντας ὡς κωδικογράφος. Ταυτόχρονα, ὡς δόκιμος μουσικοδιδάσκαλος ἐπενέβη στὴ συγκεκριμένη παράδοση, διευρύνοντάς την μέσῳ ἁρμοδίων συνθέσεων, συμπληρώσεων, ἐξηγήσεων καὶ καλλωπισμῶν. Κυριώτατα, ὅμως, ὡς ἄλλος ἐπιστήμων (ἕνας οἱονεὶ πρώιμος “διδάκτωρ” τοῦ εἴδους τῶν πολυελέων), φρόντισε ὥστε αὐτὴ ἡ παράδοση νὰ μεταλαμπαδευτεῖ ὁμαλὰ στὶς ἑπόμενες γενιές, μεταπλασμένη εὐφυέστατα ἀπὸ τὸν ἴδιο σὲ μιὰ σειρὰ διστίχων (δηλαδὴ συντόμων, ἱκανῶν νὰ ψάλλονται κατὰ τὴν ἐποχή του καὶ ὣς σήμερα) κατ’ ἦχον πολυελέων. Στὴν παροῦσα μελέτη τονίζεται, ἀκριβῶς, ὅτι παρόμοια μέριμνα γιὰ διατήρηση καὶ ἀναχώνευση μελικῶν δεδομένων, μιᾶς περιορισμένης ἔστω χρονικῆς περιόδου, σὲ νέες συνθέσεις, δηλαδὴ ἡ ἁρμονικὴ μετάπλαση μιᾶς ὁλοκληρωμένης μουσικῆς παραδόσεως μὲ σκοπὸ τὴ μελλοντικὴ προστασία της ἀπὸ τὴ σταδιακὴ ἀπεμπόληση καὶ τὴ βέβαιη λήθη, εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ καταγράφεται στὰ ἱστορικὰ δεδομένα τοῦ μέλους τῶν πολυελέων.
