Τὸ προκείμενο μελέτημα παρουσιάζεται ὡς προδημοσίευση μέρους τοῦ ἀρχικοῦ τμήματος μονογραφίας μου ἐπὶ τῆς Προθεωρίας τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης. Παρακολουθώντας τὴ συνήθη ροὴ τοῦ κειμένου μιᾶς τυπικῆς Προθεωρίας, ἀναλύω ἐδῶ, κατὰ ἑνότητες, τὰ φωνητικὰ καὶ τὰ ἄφωνα σημάδια, τὶς ἀργίες, τὶς συντομίες καὶ “τὶς ἄλλες ἰδέες τῶν μελῶν”. Προκειμένου νὰ ἐναρμονιστῶ καὶ πρὸς τὸ θέμα τοῦ συνεδρίου (Θεωρία καὶ Πράξη τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης), κατὰ τὸ ὁποῖο ἡ παροῦσα μελέτη παρουσιάσθηκε ὡς ἀνακοίνωση, ἐπιχειρῶ ἐν κατακλεῖδι μιὰ πλέον πρακτικὴ ἀποστροφή, ἐπισημαίνοντας ἐπιλεκτικὰ τὶς πρακτικὲς παραμέτρους τόσο τῶν προφορικῶν ὅσο καὶ τῶν γραπτῶν θεωρητικῶν διδασκαλιῶν. Ἰδιαίτερα ἐπιμένω (ἐκθέτοντας καὶ συγκεκριμένο μουσικὸ παράδειγμα) στὴ θεωρητικὴ συγγραφὴ Μανουὴλ τοῦ Χρυσάφη, κείμενο γιὰ τὸν πλήρη “μουσικὸ ὑπομνηματισμὸ” τοῦ ὁποίου ἐργάζομαι ἐσχάτως συστηματικά (ἑτοιμάζοντας μελέτημα ὑπὸ τὸν πρωτογενῆ τίτλο· Ἡ πρακτικὴ διάσταση τῆς θεωρητικῆς συγγραφῆς Μανουὴλ Δούκα λαμπαδαρίου τοῦ Χρυσάφη).

θεωρητική σπουδή

  • Παντελῆ Καβακοπούλου, “Ἐντυπώσεις ἀπὸ δύο πρόσφατα μουσικολογικὰ συνέδρια”, Παράδοση καὶ Τέχνη. Διμηνιαία ἔκδοση τῆς Δ.Ο.Λ.Τ., Ἰανουάριος-Φεβρουάριος 2001, σ. 4:

“…Ὁ πιὸ οὐσιαστικὸς ὁμιλητὴς ἦταν ὁ κ. Χαλδαιάκης. Μίλησε γιὰ τὴ “Θεωρητικὴ σπουδὴ τῆς ψαλτικῆς τέχνης”. Ἡ ὁμιλία του ἦταν εὔστοχη καὶ ζουμερή, ἔδωσε δὲ ἕνα μάθημα στοὺς ἡμιμαθεῖς ἱεροψάλτες, γιὰ τὸ τί εἶναι ἡ “παραχορδή”. Ὁ κ. Χαλδαιάκης, τὴ θεωρητική του ἑρμηνεία τὴν ἔκανε πράξη μὲ τὸ ἐξαίρετο ψάλσιμό του. Οἱ γνώσεις του, ἡ ὡραία φωνή του καὶ ἡ ἄριστη ἀπόδοση τοῦ παραδείγματός του δίκαια καταχειροκροτήθηκαν…”.

  • Γιὰ τὶς ὑφιστάμενες λοιπὲς βιβλιοκρισίες καὶ βιβλιογραφικὲς μνεῖες βλ. κατωτέρω, στὴν παρουσίαση πλήρους τοῦ παρόντος τόμου τῶν πρακτικῶν.