Ἡ μελέτη εἶναι πρωτότυπη καὶ ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρουσα, καθὼς γιὰ πρώτη φορὰ ἀποσαφηνίζεται πλήρως ἡ ταυτότητα δύο ὁμωνύμων Ἁγιορειτῶν μουσικῶν (Δαμασκηνὸς μοναχὸς ὁ Ἰβηρίτης καὶ Θεσσαλός, Δαμασκηνὸς ἱερομόναχος ὁ Παντοκρατορηνὸς [ἐνῶ ἰδιαίτερος λόγος γίνεται καὶ γιὰ τὸν Δαμασκηνὸ τὸν Ἀγραφορενδινιώτη]) καὶ αἴρονται κάποιες (πλανώμενες στὴ σχετικὴ χειρόγραφη καὶ ἔντυπη παράδοση) συγχύσεις γύρω ἀπὸ τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ ἔργο τους. Ἡ τεκμηρίωση τῆς ἐργασίας στηρίζεται ἀποκλειστικὰ σὲ χειρόγραφες πηγές, ἐνῶ μαζὶ μὲ τὶς παρουσιαζόμενες ἱστορικὲς (περὶ τοῦ βίου τους) μαρτυρίες καταγράφεται καὶ σχολιάζεται ἀναλυτικὰ καὶ τὸ μουσικὸ ἔργο τῶν παραπάνω τριῶν Δαμασκηνῶν.
